Հարցազրույց ԱԺ պատգամավոր Սերգեյ Բագրատյանի հետ

-Պարո՛ն Բագրատյան, առաջիկա արտահերթ ընտրություններին մասնակցելո՞ւ եք։

- Թող պաշտոնապես հայտարարվի, նոր այդ մասին կխոսենք։ Տարբեր կուսակցությունների հետ դեռ քննարկումների փուլում ենք։

- Այդ թվում նաև «Բարգավաճ Հայաստան»-ի՞ հետ։

- Ոչ, ԲՀԿ-ի հետ չեմ քննարկում։

-Իսկ իշխող ուժի հետ ընտրությանը մասնակցելու տարբերակը քննարկվո՞ւմ է։

- Տարբեր ուժերից ես հրավերներ ստացել եմ, և բացի ԲՀԿ-ից՝ բոլորի հետ էլ քննարկում կա։ Սպասում եմ, որ այս ընտրություններին կլինի գաղափարական պայքար: Վարկանիշային համակարգից հրաժարվելուց հետո, սպասվում է, որ ընտրապայքարը կտեղափոխվի քաղաքական և ոչ թե միջանձնային հարթություն, չի անցնի ատելության մթնոլորտում։ Եթե քաղաքական ուժերի նպատակն այնն է, որ ՀՀ-ն դառնա դինամիկ զարգացող, տարածաշրջանային առաջնահերթություն ներկայացնող երկիր, պետք է նպատակադրումները ձևավորվեն առողջ մրցակցության արդյունքում։

-Իսկ ինչպե՞ս եք գնահատում այս խորհրդարանի աշխատանքը:

-Այս խորհրդարանից ես մեծ ակնկալիք ունեի, բայց համաճարակի ու պատերազմի պատճառով աշխատանքը լիարժեք չեղավ: Որոշ ուժեր էլ կարողացան քննարկումները մասամբ խորհրդարանից տեղափոխել փողոց։ Դա ես դիտարկում եմ որպես խորհրդարանի աշխատանքի պասիվության հետևանք: Խորհրդարանը պետք է իր ձեռքը վերցներ հանրային հնչեղություն ունեցող բոլոր հարցերի քննարկումը, պետք է այնպես աներ, որ փողոցում չորոշեին, թե ինչպես գան իշխանության։ Հանրային հնչեղության ցանկացած հարցի դեպքում պետք էր արագ օրակարգ ձեավորվեր և տեղափոխվեր խորհրդարան։ Եթե մարդիկ ԱԺ-ից ստանային այդ հարցերի սպառիչ պատասխանները, փողոց դուրս գալու կարիք չէր լինի: Եթե խորհրդարանականները լինեին պատերազմի բովում և ստույգ տեղեկություններ փոխանցեին հասարակությանը, հավանաբար, սպասելիքների, բացասական ընկալումների մթնոլորտը չէր ստեղծվի: Խորհրդարանական երկրում խորհրդարանն իր վրա պետք է վերցնի լոկոմոտիվի դերը և չթողնի, որ այլ հարթակ ավելի ակտիվ աշխատի:

- Միգուցե փորձի՞ պակասն էր. գործող իշխանության մասին նման կարծիք հաճախ է հնչում:

- Այո, փորձի պակասն էր, բայց այնպես չէ, որ որևէ խորհրդարան բացառապես փորձառուներից է կազմված: Իհարկե, պետք են փորձառուներ, որ նախաձեռնող լինեն, որ հասկանան՝ ինչպես խնդիրը սաղմնային վիճակում քննարկման առարկա դարձնեն խորհրդարանում:

- Շատերը չեն բացառում, որ առաջիկա ընտրություններին մասնակցեն ՀՀ նախկին ու ներկա նախագահները: Այդ դեպքում՝ ինչպիսի՞ պայքար եք կանխատեսում:

- Ընտրությունները միայն համամասնական ընտրակարգով անցկացնելու հանգամանքը, պետք է որ, դրականորեն ազդի պայքարի ձևի վրա, և չլինի անձերի, անհատների կռիվ ու քաշքշուկ:

- Չափազանցված չե՞ն ակնկալիքները համամասնական ընտրակարգից, և հույսը, որ այդ ընտրակարգը կնպաստի, որ պայքարը կայանա ոչ թե անձանց, այլ ծրագրերի և գաղափարների միջև:

- Այս դեպքում կարևոր է, որ չի լինի թիրախավորվածություն: Ռեյտինգայինի կամ մեծամասնականի ժամանակ հարազատ-բարեկամ-ծանոթները քարոզում, պնդում են քվեարկել իրենց ազգակից թեկնածուի օգտին, այսինքն, ճնշում էին գործադրում ազատ կամարտահայտման վրա, և լինում էին ընտրություններ, որոնք անձնավորված էին ու հեռու քաղաքական բովանդակությունից: Այս դեպքում, երբ դիմում ես, որ քվեարկեն որևէ կուսակցության օգտին, պիտի հիմնավորես՝ ինչու: Այսինքն, մենք հանրությանը մի աստիճան բարձր պրոդուկտ ենք առաջարկում, արդեն ֆորմալ ծրագրերը կփոխվեն ռեալ ծրագրերի: Եվ եթե մի կուսակցություն, օրինակ, ասում է, որ թոշակները կբարձրացնի, նրանից կպահանջեն ժամկետ և աղբյուրներ նշել, թե երբ և ինչ ճանապարհներով է հասնելու դրան:

- Իսկ արդարացված չե՞ք համարում տեսակետը, որ փորձ ու գիտելիք ունեցող գործիչը, որը ցանկանում է պատգամավոր դառնալ, իրավունք ունենա առանձին առաջադրվել ու պայքարել: Գործող և նոր ընտրակարգերը դրա հնարավորությունը չեն տալիս:

-Նախնական փուլում դա արդարացված էր, երբ քաղաքական դաշտը, կուսակցությունները կայացած չէին, ծրագրային ու գաղափարական չէին, բայց ժամանակակից աշխարհում անձի դերակատարումը աստիճանաբար նվազում է, և նա պետք է ներկայանա քաղաքական ուժի ծրագրային դրույթներով: Չպետք է ասի, թե՝ եթե ընտրվեմ, խոստանում եմ ասֆալտ փռել կամ տանիք վերանորոգել: Այլևս պետք է ասի, թե այս քաղաքական ուժը, որին միացել եմ, խաղի կանոնների փոփոխություններով կարձանագրի տնտեսության և եկամուտների աճ, որից կառանձնացնի ինչ-որ գումար և կբարձրացնի թոշակները: Նաև պետք է ստանձնել պատասխանատվություն, ու եթե չկարողանա իրականացնել ծրագիրը, հրաժարական տա:

-Վարչապետը կառավարության նիստի ժամանակ հայտարարեց, թե այս տարվա առաջին եռամսյակում 22,3 մլրդ դրամով գերակատարվել են պետական բյուջեի եկամուտները: Ինչպե՞ս է դա հնարավոր, երբ երկրի տնտեսությունը ամիսներ շարունակ ճգնաժամային վիճակում է, և անգամ այս տարվա հունվար-փետրվար ամիսներին է ունեցել 5,3 տոկոս անկում:

- Դա եղել է շրջանառության, մանրածախ առևտրի մոտ 27 տոկոս աճի արդյունքում: Դա նաև խոսում է տնտեսվարողների բարձր կուլտուրայի մասին, որ իրենք այս իրավիճակը գնահատում են և կատարում իրենց հարկային պարտականությունները:

- Իսկ դա ա՞ճ է, թե՞ անցած տարվա ծախսերը չկատարելու զգուշության արդյունք. հիմա կատարում են այն ծախսերը, որոնք պետք է անցած տարի կատարեին:

- Այդ դիտարկումն էլ կարելի է ընդունել: Այո, անցած տարի որոշակի սպասումներ կային, և որոշ ծախսեր փոխանցվեցին այս տարվա առաջին եռամսյակ:

- Իսկ ինչպիսի՞ն կլինի այս տնտեսական տարին:

- Մենք համաշխարհային տնտեսության մի մասն ենք և չենք կարող դուրս մնալ գրանցվող վայրիվերումների ազդեցությունից: Մյուս կողմից, երբ լսում ենք համաշխարհային տարբեր կենտրոնների կանխատեսումները, թե աշխարհի բոլոր տնտեսություններն աստիճանաբար կմտնեն զարգացման փուլ, պետք է հետևողականորեն դիտարկենք զարգացման ուղղություններն ու պատրաստ լինենք: